เคยมั้ยที่ทำอะไรซักอย่างแล้วท้อ ให้หยุดทำสิ่งนั้น
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใหญ่อย่าง เรื่องงาน หรือเรื่องทั่วๆไปอย่าง การหัดเรียนรู้อะไรใหม่ๆ
ความสำเร็จที่สมควรแก่การชื่นชมนั้นต้องอาศัยความพยายาม และความอดทน ซึ่งเราก็รู้แต่หลายคนก็อดไม่ได้ที่ถอดใจไปก่อน
ผมมีข้อคิดจากนักไต่เขาเกี่ยวกับเรื่องนี้จะเล่าให้ฟัง
นักไต่เขาทุกคนไม่ว่าจะเป็นมือใหม่หรือมืออาชีพ ทุกคนจะเริ่มในสภาพเหมือนกัน คือ ร่างกายพร้อม 100% และมีความกระตือรือร้นที่จะปีนเขา
แต่
หลังจากที่เขาปีนไป ปีนไป ความเหนื่อยล้า ก็ค่อยๆมาเยือน
ก่อนที่จะถึงยอดเขา ทุกคนจะมีจุดหนึ่งที่นักไต่เขาเรียกว่า “hit the wall” หรือ จุดถอดใจ
มือใหม่จะหยุด หันหลังกลับ และยินดีที่ตัวเองไต่มาได้ไกลถึงขนาดนี้ นอกจากว่าจะนึกถึงคำแนะนำของรุ่นพี่ที่มีประสบการณ์ที่บอกว่า ให้ระวัง”จุดถอดใจ”นี้ ถ้าเจอให้ไต่ต่อไป เพราะยอดเขาใกล้แค่เอื้อม อย่าหันมองกลับมา ไต่ขึ้นไป ขึ้นไป…
ผมลองมาคิดสังเกตกับเรื่องรอบตัวหลังจากได้อ่านเรื่องนี้ ว่ามันจะใช้ได้มั้ยกับตัวเอง
เรื่องแรก เรื่องการฝืนความง่วง
ปกติผมเป็นคนที่ง่วงแล้วก็นอน แต่ถ้าลองฝืน ฝืนไม่นอนไปซักพัก ร่างกายจะกลับสดชื่นขึ้นมาใหม่ ความง่วงที่เมื่อกี้ง่วงแทบเป็นแทบตายก็หายไปเฉยๆ
เรื่องที่สอง เรื่องการวิ่ง
เวลาผมวิ่ง ผมจะตั้งเป้าว่าจะวิ่งครั้งละ 4-5 รอบซอย (ุ6-7 กิโลเมตร) แต่บางวันวิ่งรอบสองรอบก็รู้สึกเหนื่อยมาก คิดว่าถ้าวิ่งครบ 4 รอบคงเป็นลมแน่ๆ แต่ก็ลองฝืนดู ค่อยๆวิ่งช้า ก็วิ่งได้จบครบเหมือนที่ตั้งใจไว้
จากตัวอย่างนี้และอีกหลายๆเหตุการณ์ที่ลองและสังเกต ทำให้รู้ว่าหลายๆครั้งที่ limit ที่เราบอกว่าทำไ่ม่ได้ มันเป็นเพียงภาพในหัวเหมือน “The wall” ของนักไต่เขาเท่านั้น
เขียนถึงตรงนี้อยู่ๆก็คิดถึงสโลแกนของเครื่องดื่มบำรุงกำลังยี่ห้อหนึ่งที่บอกว่า
“เป้าหมายมีไว้พุ่งชน”
ลองดูนะครับ แล้วจะรู้สึกภูมิใจถ้าเอาชนะ จุดถอดใจ ของตัวเองได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยแค่ไหน
________________________________________________________________________________ ถ้าชอบบทความนี้ คุณอาจจะสนใจ Monday’s Spark with Chutchapol.com ซึ่งผมคัดไอเดียเจ๋งๆ คำถามสั้นๆ ที่จะช่วยกระตุ้นพลังในการทำงานทุกเช้าวันจันทร์
